شعر « ای ایران » – رضا اکرمی

ای ایران

ای سرزمــــــــــــــــــین ایران
ای خاستــــــــــــــــگاه ایمان

دور از گزند، خاکـــــــــــــــت
ای موطن دلیـــــــــــــــــــران

ای مرز پر صــــــــــــــــــــلابت
بر اوج رفــــــــــــــــــــته قامت

ای مهد دانــــــــــــــــش و دین
بوی خوش ســـــــــــــــــلامت

دور از تو چشــــــــــــم بدخواه
دور از تو زخم جانـــــــــــــــکاه

دست بد پلیــــــــــــــــــــــدان
دور از تو باد هـــــــــــــــــــرگاه

خاک تو خیــــــــــــــــر و برکت
هر گوشه ات ســــــــــــعادت

هر لحـــــــــــــظه ات فزون باد
سرســــــبزی و عمــــــــــارت

ای خطـــــــــــــــه ی هنر خیز
ای سرزمیـــــــــــــــــن زر خیز

ای قبله گـــــــــــــــــــاه خوبان
وادی رخــــــــــــــش و شبدیز

ای زادگاه رســــــــــــــــــــــتم
سهــــــــــــــراب و کاوه را هم

ای ســـــــــــــــــــــرزمین آرش
ای ارتـــــــــــــــــــــــش فراهم

دانم که ناخــــــــــــوش استی
از دســــــــــــــت چرخ هسـتی

از اینــــــــــــــــهمه رذالــــــــت
کوه گنـــــــــــــــــــــاه و پستی

هر گوشــــــــــه ات یکی زخم
هر سایــــــــــه در کمین خصم

هر لحــــــــــــــــظه یک تهاجم
از دشمنــــــــــان بی شــــــرم

دشمـــــــــــن خطا نموده است
گویی که ناشنـــــــــــوده است

در گوشه گوشـــــــــه تـــــــــو
صد پهلـــــــــوان غنـوده است

این میهــــــــــــــــــن دلیــــران
این خاســــــــــــتگاه ایمــــــان

در وقت جنگ با خــــــــــــصم
گیرد مــــــــــــــــــدد زیــــزدان

ای وادی اهــــــــــــــــــــــــــورا
ای خـــــــــــــــاک پـــــاک مزدا

ای سرزمین زرتـــــــــــــــــشت
ای موطن نکیـــــــــــــــــــــــسا

آزاد بــــــــــــــــــــاش ایــــــران
دلشـــــــــــــــــــــــاد باش ایران

وقت ستــــــــیز با خــــــــصــم
پولاد باش ایــــــــــــــــــــــــران

ای در پــــــــــــــــــــــــناه یزدان
ای پایــــــــــــــــــــــــــــگاه قرآن

ای بوی خوب ایــــــــــــــــــــمان
پاینــــــــــــــــده باش ایــــــــران

جدول کامل هم قافیه ها
روی عکس کلیک کنید

…