شعر « بوسه پنهان » – محمد رضا احمدی

زندگی آن لحظه های ناب باتو بودن است
در کنارت بودن و درسایه ات آسودن است
گرمی لبخند تو گرماده این جسم و جان
همرهت در زیر باران راه عشق پیمودن است

گرچه من دورم گهی از آن وجود نازنین
میشوم دلتنگ‌آن انگشتر زیبا نگین
لیک هر شب در خیالم بوسه میگیرم زتو
تا دلم آرام‌گیرد زآن بت زیبای چین

نازنین گاهی ترحم ، یک نگاهی سوی من
از سر بذل سخاوت با دلم‌گاهی سخن
راه دوراست و لبانم‌خشک از تک بوسه ای
آرزوی خار باشد همدم‌گل در چمن

گه پذیرای دلم باش و مرا سامان بده
قلب من را گوشه قلب خودت اسکان بده
تا نبیند چشم نامحرم تورا بامن عزیز
بوسه ای زیبا ازآن لبها مرا پنهان بده

محمدرضا احمدی (محسن)