شعر « از یاد رفت » – رضا اکرمی

از یاد رفت

لب گشودی مزه ی قند و عســـــل از یاد رفت
شعر گفتی حافظ و شیـــــــــخ اجل از یاد رفت

روز بگرفتی به آنی از سر مســــــــــــتان کلاه
زین فُســـــــونت لاجرم، مکر و حیَل از یاد رفت

تا نقاب از صورت چون ماه خود برداشـــــــــتی
نور و زیبایی ناهــــیـــــــد و زُحَـــــل از یاد رفت

راه پیمودی و با رفتار در دشــــــــــــــت آمدی
مشــی آهوی خــــتن، با این عمل از یاد رفت

پنجه نـــــــــتواند کند کس با بلورین دست تو
این چنـین سهراب و آن دستان یَل از یاد رفت

صورتت هنگــــــام صبح و ظهر و شب آراستی
نِی فقط مشّاطگی، مشّـــــاطه بَل از یاد رفت

دست افشاندی، شمــــــیم مشک تو آورد باد
مشک و نافه، کان زمان بودی مثَــل از یاد رفت

زین همه جوری که ما را در ره، عشق تو بــود
بلبل بیچاره را هم جور گل از یاد رفــــــــــــــت

جدول کامل هم قافیه ها
روی عکس کلیک کنید

…