شعر « بهار ۱۴۰۰ » – محمد رضا احمدی

بهار ۱۴۰۰

هوا نوآوری کرده بهارش گل فشان آمد
عروس عشق با توری زگلهای روان آمد
صبا عطر دلاویز بهاری را به تن پوشید
نفس شد تازه و پیر زمستان نوجوان آمد
زهرسو جفت می بینم که با رقص دل انگیزی
یکی با رقص شادی آن دگر تا پای جان آمد
گل از شوق بهاری تا کمر خم گشته پیش یار
تو گویی سجده گر پیش خداوند جهان آمد
روان گردیده آب از کوه ، پی ریحان و سنبل شد
زکوه شد جاری و با آبشاری مهربان آمد
هزاران شاخه هارا پر زآواز قشنگ خود
سپیدار بلند با برگ سبزی ارمغان آمد
نسیم صبح ، شادی بر دل پیرو جوان افکند
صدای شکر حق از جانب دیر مغان آمد
نفس در سینه چون آغشته با عطر خداوندی
طبیعت با بهاری پرگل و زیور نشان آمد

به امید سالی خوش پیشاپیش برهمگان مبارک
محسن احمدی اسفند ۹۹

جدول کامل هم قافیه ها
روی عکس کلیک کنید

…